لاستیک های مناسب برای دوچرخه های کوهستان یا کراس کانتری عرض 5-6 سانتی متر دارند در برخی دیگر از لاستیک های دوچرخه کوهستان مانند دانهیل یا فری راید، عرض لاستیک افزایش می یابد زیرا این لاستیک ها باید محکم تر باشند و در برابر سنگ ها و آب دوام داشته باشند.
لاستیک های مناسب برای دوچرخه های مسابقه ای و جاده ای:
لاستیک های لاستیکی مناسب برای دوچرخه های جاده معمولا دارای برچسب 700×23 هستند، عدد 23 روی برچسب نشان دهنده عرض لاستیک و عدد 700 نشان دهنده قطر آن است. برای مسابقات معمولا از لاستیک هایی با قطر 700 میلی متر استفاده می کنند که عرض آن از 18 تا 23 متغیر است.
در مسیرهای جاده ای، بهتر است از لاستیک هایی با عرض بیشتر از 25 میلی متر برای رکاب زدن استفاده کنید، زیرا هرچه لاستیک پهن تر باشد، استقامت بیشتری دارد و رکاب زدن راحت تر است.
لاستیک های عاج:
لاستیک های عاج یکی از پرطرفدارترین لاستیک های دو چرخ هستند که در این نوع لاستیک ها سطح تماس لاستیک های دو چرخ با زمین افزایش یافته و دوچرخه به راحتی قابل کنترل است.
لاستیک های صاف:
لاستیک های تخت معمولا برای دوچرخه های جاده ای و شهری استفاده می شوند. همانطور که از نام آن پیداست، سطح این براکت ها کاملا صاف است و عاج آن به سختی قابل مشاهده است. معمولاً برخی از لاستیک های نرم دارای شیارهای V شکل هستند که باعث افزایش استقامت هر دو چرخ در هنگام بارندگی می شود.
لاستیک های نیمه لغزنده:
لاستیک های نیمه لغزنده برای کنترل بهتر، شتاب بیشتر و همچنین افزایش مقاومت هر دو چرخ در برابر اصطکاک طراحی شده اند. این نوع لاستیک ها سطح صافی دارند و فقط گلگیر در کناره ها نصب می شود. دندانه های جانبی این نوع لاستیک ها به سوارکار این امکان را می دهد که در شروع هر پیچ، هر دو چرخ را بهتر کنترل کند.
لاستیک های میخ دار:
لاستیک های میخ دار به طور کلی برای جاده های یخی و برفی مناسب هستند. این نوع لاستیک ها دارای گیره های فولادی و آلومینیومی هستند و استحکام و دوام دوچرخه را در جاده های ناهموار افزایش می دهند.
لاستیک دندانه دار معکوس:
این لاستیک ها دارای دندانه های معکوس هستند که چسبندگی لاستیک را بر روی زمین افزایش می دهد و کنترل را در سرعت های بالا تسهیل می کند. اما به یاد داشته باشید که این لاستیک ها نسبت به نوع تک دندانه اصطکاک کمتری دارند و برای جاده های ناهموار چندان مناسب نیستند.
آشنایی با انواع لاستیک و تیوب چرخ
انتخاب یک لاستیک دوچرخه و تیوب چرخ مناسب برای دوچرخه، علاوه بر امنیت بیشتر، بر سرعت و کیفیت دوچرخه سواری نیز تاثیر گذار است. اما آیا تا کنون به اجزای لاستیک ها دقت کرده اید؟ لاستیک مناسب دوچرخه شما کدام است؟ وجه تمایز لاستیک با کیفیت از لاستیک معمولی چیست؟ هنگام خرید لاستیک باید به چه مواردی توجه کرد؟.
به طور کلی لاستیک ها در دو نوع با تیوب چرخ و بی تیوب تقسیم بندی می شوند. در این مقاله به بررسی لاستیک های معمولی که در داخل آن ها تیوب قرار می گیرد می پردازیم. در ادامه مجموعه مقالات مرکز آموزش، مفصلا به نحوه عملکرد، مزایا و معایب لاستیک های بی تیوب نیز خواهیم پرداخت.
ساختار لاستیک
لاستیک ها معمولا از سه قسمت اصلی تشکیل شده اند، که در تمامی لاستیک ها مشترک هستند. این سه قسمت عبارتند از: ساختمان لاستیک، آج و ساختار لبه لاستیک (طوقه لاستیک)
این لایه ، ساختار اصلی لاستیک را ایجاد می کند. در واقع می توان از آن تحت عنوان بدنه لاستیک یاد کرد. این قسمت معمولا از رشته های بافته شده از جنس نایلون ساخته می شود که تحت زاویه ۴۵ درجه نسبت به روکش سطحی لاستیک قرار می گیرند. این زاویه و نحوه قرار گیری، لازمه استحکام لاستیک است.
بسته به کیفیت مورد نیاز، ساختمان لاستیک در تراکم های مختلف بافته می شود. جهت سنجش تراکم رشته ها از واحدی به نام رشته بر اینچ یا TPI (Thread Per Inch) استفاده می شود. این عدد نشان دهنده ساختار داخلی لاستیک است. TPI بیشتر به معنی نازکتر بودن رشته های بافته شده و در نتیجه تعداد بیشتر این رشته ها است که منجر به ساختاری انعطاف پذیر برای لاستیک می شود. البته نباید از این نکته غافل شد که لاستیک های منعطف تر، مقاومت غلتشی کمتری داشته ولی آسیب پذیرتند. در مقابل لاستیک هایی با TPI کمتر وجود دارند که در ساختار آن ها از رشته هایی ضخیم تر استفاده شده ولی تعداد رشته ها کمتر است، که منجر به مقاومت بیشتر و انعطاف کمتر این لاستیک ها می شود. برای انتخاب بهترین لاستیک برای دوچرخه به این مقاله مراجعه کنید.
یکی از مواردی که باید هنگام خرید لاستیک به آن توجه شود، TPI است.
آشنایی با انواع لاستیک و تیوب چرخ
لازم است تا متناسب با نیاز خود از لاستیک هایی منعطف و یا مستحکم استفاده کنید. معمولا عدد ایده آل برای TPI برابر ۶۷ است که علاوه بر مقاومت و استحکام لازم، انعطاف و مقاومت غلتشی مناسبی در بر دارد.
هرچه تعداد و عمق آج ها بیشتر باشند، مقاومت غلتشی و تعادل بیشتر است و در نتیجه از سرعت کاسته می شود. بنابراین آگاهی از انواع آج ها، به انتخاب درست لاستیک کمک بسزایی خواهد کرد:
سطح لاستیکی صاف
لاستیک هایی با آج های خیلی کم عمق و کم تراکم معمولا برای تردد در شهر مورد استفاده قرار می گیرند. این لاستیک ها اصولا برای سطوح صاف و سخت مانند آسفالت مناسب هستند. شیارهای v شکل بر روی آن ها موجب حفظ تعادل دوچرخه در پیچ ها و یا جاده های خیس می شود.
آشنایی با انواع لاستیک و تیوب چرخ
سطح لاستیکی نیمه صاف
این لاستیک ها معمولا در مرکز نسبتا صاف هستند که منجر به سرعت و شتاب بیشتر دوچرخه می شود. زیرا در هنگام حرکت در مسیر مستقیم، تنها قسمتی که به طور مستقیم بر روی آسفالت قرار می گیرد، مرکز لاستیک است. اما در کناره لاستیک، آج هایی تعبیه شده که به حفظ تعادل دوچرخه در پیچ ها کمک می کند. در پیچ ها معمولا لاستیک از موقعیت عمودی نسبت به زمین خارج شده و کناره های آن بر روی زمین قرار می گیرد، بنابراین اگر در طرفین لاستیک آج وجود داشته باشد، موجب حفظ تعادل و کنترل بیشتر در پیچ ها می شود.
سطح لاستیکی با آج های معکوس
منظور از آج معکوس، نحوه قرار گیری آج بر روی سطح لاستیک است. درتمام لاستیک ها، آج ها به سمت بیرون برجسته هستند و موجب ایجاد مقاومت غلتشی می شوند، اما در این لاستیک ها، شیار آج ها به سمت داخل هستند و بدین صورت موجب ناصاف بودن سطح لاستیک می شوند. این لاستیک ها به نسبت لاستیک های نیمه صاف مقاومت غلتشی بیشتری دارند اما وقتی در مقام مقایسه با لاستیک های آج برجسته قرار می گیرند، مشاهده می کنیم که مقاومت غلتشی کمتری دارند. معمولا این لاستیک ها برای کسانی مناسب است که کاربردهای مختلفی از دوچرخه خود انتظار دارند و می خواهند دوچرخه سواری بر سطوح هموار و نسبتا ناهموار را تجربه کنند.
سطح لاستیک با آج های برجسته
این لاستیک ها که عموما در دوچرخه های کوهستان مورد استفاده قرار می گیرند، دارای الگوهای مختلفی هستند که هر کدام عملکرد خاص خود را دارند. برای مثال برجستگی های کوچکتر و کوتاهتر، موجب سرعت بیشتر دوچرخه و صرف انرژی کمتر در هنگام رکاب زدن در سطوح سفت می شوند، اما در زمین های نرم، حفظ تعادل مطلوبی نداشته و لیز می خورند. در نقطه مقابل، برجستگی های عمیق تر و بزرگتر هستند که در سطوح نرم و گل آلود به علت مقاومت غلتشی بالا، عملکرد مطلوبی دارند. مقاومت غلتشی در واقع عبارتست از مقاومت ناشی از حرکت چرخ بر روی سطح زمین. لاستیک های پهن تر با آج های بزرگتر، در هنگام حرکت بر روی سطوح نرم و یا گلی، فشار کمتری به سطح وارد کرده و کمتر در سطح مذکور فرو میروند، بنابراین برای حرکت و چرخش آن ها در این سطوح، به انرژی کمتری نیاز است. اما این لاستیک ها در سطوح صاف ممکن است موجب پیچ خوردگی شوند.